De gek als bondgenoot
Zo groot als het plezier is om "met kennis van zaken" te kunnen praten, zo dof kan de ellende zijn om iets te managen waar je nul verstand van hebt.
Nochthans ...
Binnen een programma dat ik mocht managen was het specialisten-troef. Iedere specialist dacht een troefkaart te hebben bovenop het argument van een andere specialist. Ik had deze kennis-stress niet, ik stond ervoor bekend om er absoluut niets van te kennen. Ik had geen van de diploma's van deze specialisten.
Wat me het recht gaf om vragen te stellen. Open vragen, retorische vragen, reflecterende vragen, suggestieve vragen, gerichte vragen, gesloten vragen, controlevragen, ... En de specialisten waren het aan hun titel verplicht om op àlle vragen te antwoorden want ze waren het aan mijn managers-titel verplicht om mijn vragen au sérieux te nemen. Mijn stiekeme bondgenoot, mijn mantra: de gek kan meer vragen stellen dan dat alle wijzen kunnen beantwoorden.
Let wel, het doel is geen ego-machtsspelletje. Wel is het de taak om te managen: de neuzen in dezelfde richting te laten draaien en dan vooruit te gaan ! Ik geef toe: zolang ik de richting zelf niet kende, waren het verkennende vragen, verklarende vragen, oppervlakkige vragen, herhalingsvragen, irritante vragen, naast-de-kwestie vragen, for-dummies vragen, ...
Nochthans ...
Binnen een programma dat ik mocht managen was het specialisten-troef. Iedere specialist dacht een troefkaart te hebben bovenop het argument van een andere specialist. Ik had deze kennis-stress niet, ik stond ervoor bekend om er absoluut niets van te kennen. Ik had geen van de diploma's van deze specialisten.
Wat me het recht gaf om vragen te stellen. Open vragen, retorische vragen, reflecterende vragen, suggestieve vragen, gerichte vragen, gesloten vragen, controlevragen, ... En de specialisten waren het aan hun titel verplicht om op àlle vragen te antwoorden want ze waren het aan mijn managers-titel verplicht om mijn vragen au sérieux te nemen. Mijn stiekeme bondgenoot, mijn mantra: de gek kan meer vragen stellen dan dat alle wijzen kunnen beantwoorden.
Let wel, het doel is geen ego-machtsspelletje. Wel is het de taak om te managen: de neuzen in dezelfde richting te laten draaien en dan vooruit te gaan ! Ik geef toe: zolang ik de richting zelf niet kende, waren het verkennende vragen, verklarende vragen, oppervlakkige vragen, herhalingsvragen, irritante vragen, naast-de-kwestie vragen, for-dummies vragen, ...
Maar dat duurt maar even want er komen érg veel prethormonen in het brein vrij als het "klikt": de doelstellingen van het bedrijf op één lijn kan krijgen met de focus van de specialist. Binnen ieder project (bouw, logistiek, marketing, IT, ...) is de bedrijfsdoelstelling drieërlei: budget, tijd, deliverable. Dé gouden vraag aan de specialist: wat denk jij dat er kan mislopen zodat we er niet zouden geraken ? Deze vraag veronderstelt dat je er vooraf voor gezorgd hebt dat deze specialist precies weet wat "er geraken" betekent: wat, wanneer, hoeveel. Meer nog, dat er engagement is op deze doelstelling want anders is het antwoord voorspelbaar: we gaan er niet geraken. Geen simpele vraag dus, de centrale vraag waarrond je je hele management kan opbouwen.
Een super goeie vraag !